ชื่อวิทยาศาสตร์ Ziziphus oenoplia (L.) Mill. var. oenoplia
ชื่อพื้นเมือง เล็บแมว, ยับเยี่ยว (นครราชสีมา)
ตาฉู่แม, ไลชูมี (กะเหรี่ยง –เชียงใหม่)
พุทราขอ, เล็ดเยี่ยว, เล็บเหยี่ยว (ภาคกลาง)
มะตันขอ, หนามเล็บเหยี่ยว, หมากหนาม (ภาคเหนือ)
ยับยิ้ว (ภาคใต้); สั่งคัน (สุราษฎร์ธานี, ระนอง)
แสงคำ (นครศรีธรรมราช)
ชื่อวงศ์ RHAMNACEAE
ลักษณะทางพฤกษศาสตร์ ต้น เล็บเหยี่ยวเป็นไม้เถาเนื้อแข็ง เถาและกิ่งมีหนามแหลมงอทั่วทั้งต้นเปลือกเถาสีดำเทา เปลือกในสีแดง ใบ ใบเดี่ยว รูปทรงกลมรีเล็กน้อย ขอบใบเรียบ ท้องใบมีขนนุ่มสั้นๆ หลังใบ สีเขียวเข้ม คล้ายใบพุทรา ดอก ดอกออกเป็นช่อเล็กๆ เป็นกระจุกตามซอกใบ
ผล ผลเป็นผลกลม ผลดิบจะมีสีเขียว เมื่อสุกมีสีดำ มี 1 เมล็ด
แหล่งที่พบ ป่าเต็งรังและป่าคืนสภาพ
ประโยชน์
ผลของเล็บแมวกินได้ มีรสเปรี้ยวอมหวานมีสพรรคุณทางสมุนไพรทำให้ชุ่มคอ แก้เสมหะ ภูมิปัญญาพื้นบ้านจำแนกเล็บแมวไว้เป็น 2 ชนิดคือเล็บแมวตัวผู้และเล็บแมวตัวแม่ โดยใช้ลักษณะของหนามที่แตกต่างกันเป็นตัวจำแนก เล็บแมวผู้นิยมนำมาใช้เป็นสมุนไพรมากกว่าเล็บแมวตัวแม่ โดยส่วนของเปลือกและรากนำมาต้มดื่มใช้ขับปัสสาว
ที่มา - http://siriwan72.wordpress.com